Współczesna flaga Sardynii, włoskiego regionu autonomicznego, przedstawia czerwony krzyż na białym tle oraz cztery czarne głowy Maurów, po jednej w każdym z czterech białych pól.

Należy wiedzieć, że historia symboli umieszczonych na fladze sięga roku 1017, kiedy to papież Benedykt II nadał sztandar z takim symbolem Pizańczykom, którzy pomogli Sardyńczykom odeprzeć siły Saracenów dowodzone przez Mudżahida al-Amiriego. W dokumentach historycznych wzrór flagi po raz pierwszy pojawił się dopiero w 1281 roku, jako znak statku flagowego floty Piotra III Aragońskiego. Pierwszy związek symbolu z Sardynią odnotowano w XIV wieku – jako flagi Sardynii będącej wówczas w sojuszu z Koroną Aragońską.

Flaga nieznacznie zmieniała swój wygląd na przestrzeni dziejów, a w 1952 roku została oficjalnie uznana przez Republikę Włoską. Na wzorze obowiązującym od 1999 roku głowy Maurów zwrócone są w prawo, a ich czoła obwiązane opaską tak jak w pierwotnej wersji symbolu. Jeszcze na początku XVIII wieku głowy na fladze Sardynii zwrócone były w lewo, a przepaski zakrywały oczy Maurów. Po pierwszej wojnie światowej artysta Mario Delitala zaproponował zmianę – zamiast czterech głów Maurów chciał umieścić na fladze cztery głowy przedstawicieli najpopularniejszych zawodów na wyspie: pasterza, rolnika, rybaka i górnika, ale pomysłu nie wcielono w życie.

Interesujące interpretacje sardyńskiej flagi pojawiają się na malowidłach ulicznych, jak we Fluminimaggiore (prowincja Iglesias), gdzie na murze zamiast czerwonego krzyża namalowano skrzyżowane strzelby, a odcięte głowy Maurów krzyczą w dialekcie: „Liberu, Rispetttau, Uguali, Disoccupau” („Wolność, Szacunek, Równość, Bezrobocie”).